Sabtu, 16 Julai 2011

DULU

Assalamualikum. Anyeong!

Sungguh semangat rasanya pada awal sem 3 ni. Bila memikirkan tentang project English, membara-bara semangat nak buat tapi, idea masih kering. Hope MARA masuk sebelum project di bentangkan sebab kosnya agak banyak yang nak digunakan. Kenapa aku beria-ria tentang project English ni? Sebab, subject English ni, tiada F.I.N.A.L. So, kena buat betul-betul la project ni. Kalau buat cincai-cincai, tiada backup plan dah. 
Tadi, masa aku tengok wall sekolah menengah aku, aku terbaca wall post salah seorang sahabat aku. Bila aku tengok dia, aku ter flash back kenangan masa form 4 & form 5. Aku masih ingat apa tabiat aku masa dalam kelas, apa aku akan buat bila aku suka dengan cikgu tu, and aku bukan lah student yang baik. Result exam pun, paras leher je. Itu pun, mujur la paras leher. Selalunya, lemas terus. Bila pikir-pikir balik, kalau la aku fokus belajar pada zaman aku sekolah dulu, mungkin aku sudah bekerja, mungkin aku sudah ada Degree, mungkin itu dan ini. Kenapa tahap kesedaran aku tidak wujud pada zaman itu? Lepas ujian, aku selalu tengok reaksi orang yang dapat markah tinggi. Aku akui yang perasaan dengki itu memang wujud tetapi aku tak mampu nak menyaingi mereka. Jika ada rakan-rakan satu geng dapat markah tertinggi di dalam kelas, aku tumpang happy untuk sedapkan hati la. Mungkin ilmu yang cikgu ajar pada aku tidak di redhoi. Aku bukan lah budak yang kurang ajar cuma jika terdapat perselisihan faham dengan cikgu, jika aku merasakan aku betul memang aku tidak akan mengalah even dia itu CIKGU. Kini aku sudah dewasa. Aku sudah pun belajar cara menegakkan kebenaran dengan cara yang elok. Cuma, kadang-kadang laser aku ada juga terkeluar tetapi dengan cepat aku akan cover balik. So, di kesempatan ini aku ingin menyatakan bahawa
Cikgu-cikgu yang pernah terasa hati dengan saya,
saya minta maaf dari hujung rambut sampai hujung kaki.
Berkatilah ilmu-ilmu yang cikgu ajar pada saya
walaupun
dalam kelas saya jadi 'anak emas' cikgu.
Harap cikgu-cikgu semua sentiasa sihat dan bahagia.
Doakan lah supaya saya berjaya di dalam hidup.
MAAFKAN SAYA CIKGU!
Kini, aku sudah belajar bahawa mengungkap kata MAAF itu bukanlah menjatuhkan maruah kita. Tak salah pun kita selalu mengungkap kata maaf even untuk kesalahan yang kecil. Manusia tidak sempurna tetapi, sesiapa yang marah selepas mendengar ungkapan MAAF, dengan tidak semene-menena akan menjadi sejuk kan? Anda tidak percaya? Jom kita try. XD. Sekian,KBai.

Tiada ulasan: